Het komt wel goed mevrouw!

De kop is er af. 

Het Nieuwe schooljaar, op een nieuwe school, is begonnen. 

Waar ik heel erg naar uitkeek en toch een beetje een desillusie was.

Kwam het door de afstand die we moesten houden? 

Kwam het doordat ik, bij de introductiedag voor nieuwe docenten, het rondje handenschudden en voorstellen heb gemist toen ik de docentenkamer binnenkwam en niet wist wie nieuw was en wie die dag organiseerden?

Dus zelf maar even koffie gepakt, maar me desondanks een beetje alleen voelde in een goed gevulde docentenkamer?

Kwam het doordat de opstartdag in twee shifts moest omdat we anders geen 1,5 meter afstand konden bewaren?

Kwam het omdat ik schrok van het bericht dat de school een krimpschool is en dat demografische gegevens daaraan niet ten grondslag liggen?

Of dat ik schrok dat de havo onder toezicht ligt van de inspectie?

Of van het feit dat de net nieuwe rector de zoveelste rector in korte tijd is? 

Of kwam het door de mededeling dat we zo min mogelijk gebruik mochten maken van de printer en het kopieerapparaat, omdat er bezuinigd moet worden en er te veel wordt gekopieerd?

Dat we opdrachten minimaal drie dagen van te voren naar de repro moeten sturen?

Dat ik altijd een dag van te voren leuke opdrachten bedenk en nu moet gaan omdenken?

Of kwam het omdat ik vond dat de eerste dagen meteen al veel gemopperd werd? Over werkdruk, over de coronamaatregelen die niet werken en leerlingen die zich er niet aan houden?

Een beetje uit het veld geslagen begon ik gisteren met mijn lessen.

Gelukkig: voor de klas voelde ik mijn vertrouwde zelf weer terugkomen. 

Leuke klassen ook en wat gaat 50 minuten snel als je een 70 minuten rooster gewend bent.

En ondanks het feit dat alle registratie, roosters en de leeromgeving op een totaal andere manier gaan, verbaas ik mijzelf over het gemak waarmee ik me de nieuwe digitale leeromgeving eigen maak.

Een mavo 2 klas met heel veel moeilijke buitenlandse namen.

Eén naam krijg ik maar moeizaam onder de knie. 

“Komt goed mevrouw”, zegt hij geruststellend, nadat ik een paar keer heb geoefend en zeg dat ik het lastig vind.

Diezelfde leerling komt aan het einde van de les, meteen de laatste van vandaag, naar me toe: “Mevrouw, ik vond het een leuke les, dank u wel”.

Moe, maar met wat meer enthousiasme, rijd ik naar huis. En geniet van de afstand: slechts 20 minuten rijden 😊.

Ik denk aan de leerling met de moeilijke naam. 

Laat ik zijn woorden ter harte nemen: “Komt goed mevrouw!” 😊