Arbeid rustig en zonder zorgen!

 "Waarom doen we dit?"

Het is vrijdagmiddag 14.50 uur en met een diepe zucht sluit ik de laatste les af. Ik ben gesloopt!

Voor het eerst heb ik op school fysieke lessen met online lessen afgewisseld. Vier fysieke lessen van 50 minuten, twee online van 40. Elke klas verdeeld over twee lokalen, want er mogen max 16 leerlingen in een lokaal.

Vandaag is het einde van een fysieke les meteen de start van een online les. Afscheid nemen van de leerlingen die voor je neus staan, op zoek gaan naar een lokaal waar je je online les kunt geven, opstarten van de online les in teams, je lessen en andere documenten die je nodig hebt klaarzetten en je online leerlingen begroeten in 0 minuten! Ga er maar aanstaan!

En omgekeerd: online les afsluiten, in 10 minuten tijd in twee lokalen je les en andere documenten klaarzetten, leerlingen ontvangen en naar het juiste lokaal delegeren.

Dan heb ik het nog niet over de discussies die leerlingen aangaan over het hun toegewezen lokaal, dat de wifi uitviel in een lokaal, waardoor de leerlingen in dat lokaal mijn instructie misten (want je blijft de les via teams geven) en ik alsnog twee keer de instructie kon geven (en daarna in beide lokalen nog 100 keer) en dat ik tijdens een les regelmatig heen en weer loop om te kijken of er nog vragen zijn en of iedereen doet waartoe ik ze vriendelijk en enthousiast heb aangemoedigd.

Dan heb ik het ook nog niet over een afdelingsleider die langs alle klassen liep, bij een lokaal van mijn altijd hardwerkende vwo 2 klasje bleef hangen en net op het moment dat ik het lokaal binnentrad, opmerkte dat de leerlingen niet aan het werk waren.

Dan heb ik het ook nog niet over de 6 rollen van een docent: gastvrouw/-heer, presentator, didacticus, pedagoog, coach en afsluiter. 

Snapt u het nog? Voor wie het even kwijt is: Corona en 1,5 meter afstand voor leerlingen, docenten en medewerkers.

Toen bleek dat er tijdens de fysieke lessen ook nog leerlingen online lessen volgden vanwege quarantaine thuis, waarmee ik bij mijn voorbereiding totaal geen rekening had gehouden, ging bij mij het licht uit. Nou ja, niet letterlijk, maar ik vroeg me wel af waar we nu mee bezig zijn! Hoeveel ballen worden we geacht in de lucht te houden?

"Waarom doen we dit?"

De vraag is retorisch gesteld aan een afdelingsleider die toevallig voorbij komt, mij ziet zitten en heel lief vraagt hoe het met me gaat.

En tot vandaag ging het prima.

Mijn vraag was bedoeld om aan te geven hoe zwaar en ingewikkeld dit is. Ik vroeg niet om de uitleg die ik vervolgens kreeg.

Natuurlijk weet ik dat leerlingen de behoefte hebben om voor de sociale contacten weer naar school te komen. Natuurlijk weet ik dat dat goed voor ze is. Dat ze even uit de huiselijke situatie komen, hun vrienden en vriendinnen weer zien.

Natuurlijk weet ik dat ze klaar zijn met lessen achter hun laptop. Het is ook fijn de leerlingen weer te zien. En alle alternatieven verdienen ook geen schoonheidsprijs. Maar het vraagt veel van ons.

En in de hele uitleg komt 'ons' niet voor.

Ik klap de laptop dicht. Geen energie meer voor administratie, om na te kijken of lessen voor te bereiden. Geen zin om boodschappen te doen. We laten iets lekkers thuis bezorgen en eten voor de tv. Wijntje erbij en 'abschalten' maar: een goed begin van het weekend.

De volgende dag rijden we naar Lauwersoog om het product op te halen dat we via Marktplaats hebben gekocht.

Als ik na 1,5 uur rijden naarstig op zoek ga naar het toilet, valt mijn oog op een tekst boven het bord 'toiletten'. Ik moet grinniken, om de grappige spelfouten, maar vooral om de boodschap. Dit had ik even nodig. Alles is relatief. Ook werk!

En zo rijden we met onze nieuwe buscamper opgetogen naar huis, ons verheugend op veel ontspannende uitstapjes met ons nieuwe vehikel en met de tekst in ons achterhoofd. Ik ga hem beslist inlijsten:

Arbeid rustig en zonder zorgen

Wat niet gereed komt is voor morgen

Houdt uw rust altijd in ere

Alleen een dwaas werkt zich de kelere.