Het wonder van een goed gesprek

Als ik in Outlook aan het werk ben met het beantwoorden van mails en opschonen van de mailbox, plopt er een mail van een moeder van één van mijn mentorleerlingen in mijn postvak:

Zoals u weet heeft Iris problemen met wiskunde.

We willen graag iets met u delen.

De uitleg van de wiskundedocent is vaak niet duidelijk voor Iris. Zij loopt daar nu weer tegen aan.

Maar wat wij willen delen is over de opmerking die de docent heeft gemaakt naar Iris.

1. Vorige week zat Iris met Joelle te praten omdat ze het beiden niet begrepen. En de docent reageerde naar Iris door te zeggen: je wilt toch niet weer een 3 halen?

Deze opmerking heeft Iris verder laten gaan.

2. Maar vandaag kwam Iris thuis met het verhaal dat de docent tegen haar zei: 

Je kan niet met een 4 of 5 over naar havo 4.

Dat maakte Iris heel erg boos met alles wat ze aan de wiskunde doet. Het demotiveert haar om naar de lessen van wiskunde te gaan.

Als ouders vinden wij dit soort opmerkingen niet gepast.

Wij zijn bang dat deze manier van omgang niet gaat helpen bij een voldoende voor wiskunde halen.

We hopen dat Iris niet meer met deze verhalen thuiskomt.

Een duiveltje in mij wil naar Iris stappen met de mededeling dat ze dit soort verhalen niet meer thuis mag vertellen. Die moet ze maar voor zich houden.

Een ander duiveltje mailt terug met de vraag: "Heeft u ook een vraag voor mij?"

Nu weet ik dat als ik met duiveltjes in mijn hoofd in mijn mailbox bezig ben, ik beter niet kan mailen. En omdat moeder geen vraag heeft, zet ik de mail op ongelezen om hem op een later moment weer op te pakken.

Na een paar dagen lees ik hem opnieuw en begrijp ik dat ze alleen haar zorg wil delen. En dat snap ik, want het is wel de bedoeling dat we onze leerlingen positief blijven stimuleren. 

Maar als docent, die dus aan de andere kant staat, heb ik wel een aantal vragen.

Op welk moment was Iris met Joelle over wiskunde aan het kletsen? Was dat bijvoorbeeld tijdens een instructie? Zijn het inderdaad exact deze woorden of is het een interpretatie van Iris? Hoe was de toon?

Wat ging vooraf aan de opmerking: "Je kan niet met een 4 of 5 over naar havo 4".

Hoe was de dynamiek in de klas op dat moment? Welk appel deed de klas op de docent op dat moment? Het kan een pittig klasje zijn en de werkhouding wisselt per les en vak. Hoe zat de docent in haar vel? 

Moeder heeft geen vraag aan mij, maar tussen de regels door lees ik dat ze van mij verwacht dat ik de docent aanspreek op haar gedrag cq woorden.

Dat ga ik echter niet doen, want dat is niet mijn taak. Wel is het mijn taak leerlingen te helpen problemen zelf op te lossen.

Dus mail ik terug dat ik het heel vervelend vind voor Iris, dat het ook een aantal vragen bij mij oproept en dat de enige oplossing is dat Iris met de docent in gesprek gaat om te vertellen hoe zij deze opmerkingen heeft ervaren. 

En niet tijdens de les, maar even een afspraak maken. 

Want zolang de docent er niets van weet, gaat er niets veranderen.

Een paar dagen later schiet ik Iris aan en vraag haar of ze een gesprek met de wiskundedocent heeft gehad.

Iris begint te stralen. Ja, ze heeft een goed gesprek gehad, ze vond het wel spannend, maar de docent had het helemaal niet zo bedoeld. Ze was erg blij dat ze in gesprek was gegaan. 

Fijn te horen dat moeder mijn mail met Iris heeft besproken. Iris heeft geleerd dat een gesprek aangaan met diegene die haar gekwetst heeft, zinvol is. 

Van moeder heb ik niets meer gehoord.