Een bijzondere dag

Soms heb je van die dagen dat er in elke les wel iets bijzonders gebeurt. Vandaag is zo'n dag.
Het eerste uur heb ik een mavo 2 klas en vraag me serieus af of het wel goed gaat met me. Ik heb weliswaar al een paar nachten slecht geslapen en ben de dag begonnen met een paracetamol tegen de hoofdpijn, maar toch ...........
Het lesuur wordt gebruikt als toiletuur. Het zoveelste kind vraagt of hij naar het toilet mag. Ik kijk naar de lege plek naast hem en vraag of hij meteen even wil kijken waar Maarten blijft, want hij blijft wel erg lang weg. "Mevrouw, die heeft u verwijderd!"

Het tweede uur heb ik een havo 3 klas. Na een half uur stuur ik er twee jongens uit. Ik doe het zelden, dus dan ben ik ze ook wel echt zat. Eén van de jongens loopt direct naar het mandje met de mobiele telefoons (die moeten ze voor de les afgeven en in het mandje leggen) en neemt zijn mobiel er uit.
"Leg je mobiel maar weer terug, als je verwijderd bent is het niet de bedoeling dat je deze meeneemt naar de studiezaal".
"Nee, dat doe ik niet", zegt de jongeman beslist.
"Je legt hem nu in het mandje en je gaat naar de studiezaal", zeg ik nog een keer rustig.
"Nee, dat doe ik niet", zegt de jongeman nog een keer beslist.
De klas, die ik normaliter nauwelijks stil krijg, is ineens muisstil. Dit wordt spannend, hier gaat wat gebeuren, dat wordt smullen, denken ze! Hoe gaat mevrouw Kruidhof dit oplossen?

"Als jij aan het einde van de les met je verwijderformulier terugkomt, ligt je mobiel nog steeds in je mandje en kun je hem terugkrijgen, dus nogmaals, je legt je mobiel nu terug en gaat als de wiedeweerga naar de studiezaal".

"De mobiel blijft in het mandje en ik blijf hier of ik ga naar de studiezaal met mobiel", zegt hij rustig en zeker van zaak.
Ik schat de situatie in. Ik bevind mij op een afstand van ongeveer drie meter met de leerling én er zit een snoer tussen van de laptop naar het digibord. Afpakken heeft geen zin en bovendien zit ik, voor ik het weet, in een gevecht met de jongen dat ik ga verliezen. Nog afgezien van het feit dat de jongen zomaar aangifte van mishandeling kan doen, omdat ik hem hebt aangeraakt.
"Ik wil je hoe dan ook niet meer in de les, dus je gaat nu en neem vooral je mobiel mee. Maar die raak je zeker weten alsnog kwijt, want dit krijgt natuurlijk wel een staartje".
Zonder morren verlaat de leerling met mobiel het lokaal.
Ik zet de klas aan het werk en ga rechtstreeks naar de coördinator om het gebeurde uit te leggen.
Zij belooft meteen naar de studiezaal te gaan.
Als ik met de klas aan het werk ben, komt ze vertellen dat ze de mobiel heeft afgepakt en de leerling op gesprek moet komen na school. De klas luistert geïnteresseerd mee. Ik ben blij dat ze tijdens de les nog komt vertellen hoe het afloopt, zodat de klas ook weet dat je met mevrouw Kruidhof niet kunt sollen (nou ja.....soms wel).

Het volgende uur vliegt er een etui door het lokaal, rakelings langs mijn hoofd en kennelijk op weg naar een andere leerling, maar hij komt in de prullebak terecht.
Ik verwijder de betreffende  leerling, want met spullen wordt niet gegooid.
Als hij aan het einde van de les met het verwijderformulier terugkomt, lees ik het antwoord op de vraag wat hij een volgende keer anders gaat doen: "Beter mikken mevrouw!"