De nachtmerrie van een docent .......

Een filmpje dat de afgelopen dagen op internet circuleert houdt me al het hele weekend bezig: een MBO docent legt zijn hand in de nek van een zeer brutale leerling, duwt hem richting deur en sommeert hem op te sodemieteren.  Het filmpje, gemaakt door een andere leerling, wordt op Dumpert geplaatst en de docent wordt n.a.v. het filmpje geschorst.
Hij wordt neergezet als de docent die een leerling bij zijn nekvel grijpt.
Ik ben een tijdje bezig geweest alle reacties te lezen: veel begrip voor de docent. In mijn middelbare schooltijd (45-40 jaar geleden) zou dit filmpje totaal geen ophef hebben gemaakt.
Je kunt veel zeggen over de inhoud ........ en ook helemaal niets. De context ontbreekt.
Maar het houdt me wel bezig: wat ben je toch kwetsbaar als docent. Ik weet het: jij bent als docent te allen tijde de professional, je hoort altijd boven elke situatie te staan. Welke sores je thuis ook hebt, een aantal nachten slecht geslapen, te veel hooi op je vork genomen, een griepje onder de leden, je auto net gestolen, een dierbare vriend overleden, je relatie in een dip, het doet er niet. Op school ben je er voor je leerlingen en je collega's.
En toch kan het zomaar gebeuren dat net die ene leerling je over je grens wipt en je jezelf ... even ... niet meer in de hand hebt.............

En dan is het te hopen dat er een management is dat achter je staat, dat doorvraagt, waar je een luisterend oor kunt vinden ......

Het is een bende als ik de klas binnen kom. Wegens een gesprek dat uitliep ben ik een half uur te laat.
Kinderen hangen met mobieltjes over elkaar heen en lopen kris kras door het lokaal, er wordt geschreeuwd, met spullen door het lokaal gegooid, er liggen kranten (?) op de vloer.
Ik zie het met lood in de schoenen aan. Weet niet waar ik moet beginnen.
Dit krijg ik niet meer goed, denk ik moedeloos en besluit ter plekke om er dan ook maar geen moeite voor te doen.
Net als het lokaal is ook mijn kast een zooitje, die ga ik maar eens opruimen. Ik negeer de kinderen en ga aan de slag.
De afdelingsleider steekt zijn hoofd om de hoek van het lokaal en kijkt me verbaasd aan.
Dan komt hij naar me toe en vertelt me dat ik de volgende les beoordeeld word. Hij drukt me op het hart gebruik te maken van een bepaalde site, om een goede indruk te maken.
Ik begrijp het volkomen. "Dit is ook een waardeloze les", zeg ik.

Met een groot gevoel van schaamte en teleurstelling kom ik tot bewustzijn.
Het is nog donker als ik mijn ogen voorzichtig open doe.
Langzaam gaat het dagen en maken schaamte en teleurstelling plaats voor enorme opluchting: het was maar een nachtmerrie!