Een verfomfaaide oefening

Hoe gaan leerlingen om met materialen die ik uitdeel? Vooral jongens hebben er een handje van de oefeningen die ik uitdeel naar eigen inzicht te "verfraaien".
Dit keer is het echter een meisje dat op een bijzondere manier zichtbaar maakt mijn opdracht totaal niet interessant te vinden.


Als ik de klas doorloop om te kijken of en hoe men aan het werk is en of ik nog ergens van dienst kan zijn, stuit ik op een totaal verkreukelde, bekraste en bij de hoeken afgescheurde oefening, waaraan zelfs nog geen poging is gedaan er aan te beginnen.
Een oefening uit het keuzemenu, uitgedeeld aan leerlingen die er om vroegen. Leerlingen die er dus gemotiveerd mee aan de slag gaan, zou je denken.
Ik frons mijn wenkbrauwen en kijk Leonie vragend aan. Vragend kijkt ze terug.
Ik zucht inwendig, maar probeer haar toch rustig uit te leggen dat ik het niet okay vind dat ze zo met spullen om gaat. Of ze zich realiseert dat ik over deze opdracht zorgvuldig heb nagedacht, er zorg aan heb besteed en vind dat ze er ook met zorg mee om moet gaan.
Glazig kijkt ze me aan en haalt de schouders op: "Ik ben er wel mee bezig hoor, mevrouw".
"Daar gaat het niet om, Leonie, het gaat er om dat je beseft dat je met materiaal dat je van mij krijgt netjes hoort om te gaan".
"Ja maar mevrouw", mengt de buurvrouw zich in het gesprek, "het is nu toch van haar? U hebt het haar gegeven!"
Even overweeg ik opnieuw te beginnen.
"Weet je, ik hoef geen ja maar! Ik wil alleen maar dat je weet dat ik het niet leuk vind dat je mijn materiaal verkreukelt en bekrast. Dat je er niets mee wilt doen, is jouw keus. Geef het dan terug".
Ik wacht nog even op een reactie, maar als die niet komt loop ik door.
De buurvrouw hoor ik nog net zeggen: "Nou, goeie preek zeg".