Klein gesprekje - groot effect

"Hallo mevrouw Kruidhof!"
Een havo 4 leerling, die ik vorig jaar les heb gegeven, loopt achter mij de trap op.
Een slimme jongen, die twee keer de derde heeft gedaan, niet omdat hij het niet kon, maar omdat hij de motivatie niet kon opbrengen. Een jongen die onderuitgezakt op de stoel zat, soms huiswerk maakte, vaak zijn boeken niet bij zich had en het op zijn manier gezellig maakte in de klas.
Regelmatig stond hij op de gang en soms moest ik hem verwijderen.
Ik heb wel eens quasi-wanhopig 'Jeroen!' geroepen.
Toch kon ik het goed met hem vinden.
"Hé Jeroen, hoe gaat het? Ga je over dit jaar?"
"Mwah, weet ik nog niet."
"Nee hè, hoe kan dat nou?"
"Ik sta voor twee vakken een 5, maar voor het Duits SE heb ik een 7,2 gehaald mevrouw!", vertelt hij trots.
Het lijkt zo'n gesprekje dat niets voorstelt, niet eens de moeite waard om op te schrijven. En toch is het zo leuk en waardevol wanneer een oud-leerling de moeite neemt je spontaan te begroeten en iets te vertellen.
Zo'n klein gesprekje dat een K-dag weer goed kan maken.
Nou had ik niet zo'n dag, maar ik ben wel met een grote glimlach aan de volgende les begonnen.