Het is vijf voor twaalf!

Mijn mentorklasje, een tweetalige havo 3 klas met 31 leerlingen, is een dynamisch klasje. Heel leuke leerlingen en heel erg druk. 

Notities maken? Opletten? Huiswerk maken? Woordjes leren? Boeken, schrift meenemen? Luisteren naar instructie? Niet reageren op elkaar?

Het is voor een groot aantal aan dovemansoren besteed.

Zo ook voor Sjoerd, een slimme jongen die wegens gebrek aan motivatie met 12 tekorten nog ver van overgaan naar havo 4 staat.

Een van de vele leerlingen die ik uit de les haal voor een persoonlijk gesprekje.

Op mijn vraag naar zijn wensen voor volgend jaar en hoe hij die gaat bereiken, geeft hij aan dat als hij gewoon gaat leren, hij ook goeie cijfers gaat halen. Prachtig zelfinzicht. Een leerling uit havo 4 heeft hem geïnspireerd, vertelt hij. Deze leerling heeft in één toetsweek 8 tekorten weggewerkt. Hij overweegt nu om het ook van de toetsweek te laten afhangen.

“Als ik jou goed begrijp ga je in de laatste toetsweek in juni pas aan het werk om je tekorten weg te werken. En wat als de resultaten tegenvallen?”

Ja, dat was wel een goeie, daar had hij niet bij stilgestaan, moest hij na even nadenken toegeven.

“Sjoerd, jij moet nu aan de bak”, zeg ik streng doch vriendelijk. “Het is vijf voor twaalf! Je kunt het je niet meer permitteren niets te doen. Als je zorgt dat je er voor de toetsweek zo voorstaat dat je je ook tegenvallende resultaten kunt veroorloven, ga je veel rustiger de toetsweek in”. 

Verbaasd kijkt hij eerst mij aan, dan naar de klok.

“Mevrouw, het is kwart over tien!”