Presentaties maken wat los. Deel 1

Presentaties maken vaak nogal wat los bij leerlingen. De één krijgt een black-out of staat trillend voor de klas, een ander staat door de spanning te giechelen, weer een ander blijkt ineens een tik met z'n hoofd te hebben en er zijn leerlingen die de gelegenheid een top en een tip te geven na elke presentatie niet serieus nemen.

Dan blijkt hoe spannend het is om voor de klas én ook nog in een vreemde taal te presenteren.

Na een groepspresentatie stelt David een vraag aan Aaron: “Waarom heb jij dat gedeelte veel in het Nederlands gepresenteerd?” Hij zit er wat onderuitgezakt bij en lacht meesmuilend. De klas gniffelt.

Aaron is al begonnen antwoord te geven als ik me realiseer dat ik deze vraag en de manier waarop hij gesteld wordt helemaal niet leuk vind.

“Wacht even Aaron”, zeg ik en richt mij tot David.

“De manier waarop je deze vraag stelt, de toon en je gezichtsuitdrukking vind ik niet okay, je geeft mij de indruk dat je Aaron eens even te grazen wil nemen. Klopt dat?”

De klas valt stil en ik zie de bravoure bij David langzaam in het niets oplossen. 

“Dat is wel zo”, zegt hij schoorvoetend.

"Een presentatie is altijd spannend, zeker in een andere taal. Als iemand dan ergens over struikelt, ga je hem daar niet op afrekenen. Dus je hoeft op deze vraag geen antwoord te geven Aaron. David, wil je de vraag nu nog eens herhalen?" Hij herhaalt de vraag, nu rechtop zittend, met een normale intonatie en een normale gezichtsuitdrukking.

“Ja dat klinkt al een stuk beter!” Toch ben ik nog niet tevreden en omdat het in de klas tot mijn verwondering nog steeds stil is, durf ik nog een stapje verder te gaan.

"Weet je dat, als je een vraag met 'waarom' begint, je de ander de indruk kan geven dat hij zich moet verdedigen? Kun je proberen de vraag anders te formuleren?” 

David valt stil en in de klas kun je een speld horen vallen. "Dat weet ik niet zo goed mevrouw", zegt David enigszins bedremmeld. "Denk er maar even over na, kom ik er later op terug."

Als de bel gaat roep ik David nog even bij me. 

“Heb je er nog over nagedacht hoe je de vraag zonder ‘waarom’ kunt stellen?” 

Dat had hij wel, maar hij vindt het wel lastig. En dat snap ik, want het was best een moeilijke opdracht.

We zoeken samen naar wat alternatieven.

“Ik snap het mevrouw”, zegt David snel als hij ziet dat iedereen al weg.

Als iets hiervan bij hem of andere leerlingen blijft hangen, ben ik tevreden.

En dan doet Duits er even niet toe.